In de afgelopen tien jaar heeft 16 procent van de Nederlanders te maken gehad met seksuele intimidatie op de werkvloer. Vrouwen twee keer vaker als mannen. Maar slechts een derde van de slachtoffers maakt er melding van, zegt het College voor de Rechten van de Mens na onderzoek onder 2000 werknemers en 300 werkgevers.

De belangrijkste reden is dat slachtoffers vaak denken dat hun situatie niet ernstig genoeg is. Ze vragen zich af wat seksuele intimidatie precies is en wanneer een grapje overgaat in grensoverschrijdend gedrag. Ook zijn sommige slachtoffers bang dat ze de situatie overdrijven. Of dat ze er zelf aanleiding toe hebben gegeven.

Het is wel iets wat lang bij slachtoffers doorwerkt. Werknemers voelen zich onprettig en gaan minder goed functioneren. In de horeca en in de zorg komt seksueel intimiderend gedrag veel vaker voor dan elders.

Het College voor de Rechten van de Mens maakt onderscheid tussen verbale, non-verbale en fysieke seksuele intimidatie. Te denken valt aan seksueel getinte appjes of opmerkingen, knipogen, gebaren en ongewenste aanrakingen. De meeste slachtoffers in het onderzoek geven aan dat zij met meerdere vormen van intimidatie te maken hebben gehad.

Er bestaan trouwens misverstanden over de rol van vertrouwenspersonen, zegt de voorzitter van het College. "Sommige slachtoffers willen wel praten, maar deinzen ervoor terug omdat ze denken: als ik die stap zet, wordt er meteen actie ondernomen richting de dader en dat wil ik niet. Terwijl een vertrouwenspersoon alleen faciliteert en pas actie onderneemt als jij dat wil. Goede voorlichting daarover is belangrijk."

De meeste slachtoffers die wél melding hebben gemaakt van seksuele intimidatie geven aan dat hun melding het gewenste resultaat heeft gehad. Zo luchtte het op om er met iemand over te praten en is in sommige gevallen de dader aangesproken op zijn of haar gedrag. Ook geven veel melders aan dat zij zich serieus genomen voelden.