Tegenwoordig kent iedereen de term ‘body positivity’. Je ziet het overal voorbij komen, vooral in tijdschriften en op social media.

Vaak wordt de term gebruikt als een soort synoniem voor zelfliefde. En zelfliefde is natuurlijk iets wat moet worden aangemoedigd, maar waar komt de term ‘body positivity’ nu echt vandaan?

Tegen discriminatie

In de jaren 60 is de term in Amerika ontstaan in de strijd voor meer acceptatie van gemarginaliseerde lichamen zoals dikke, donkere, en gehandicapte mensen. De beweging vocht voor maatschappelijke gelijkheid. In 2012 kwam de body positivity beweging op Instagram. Het waren vooral dikke donkere mensen die gebruik maakte van de hashtag onder hun foto’s. Dunne influencers namen de hashtag over, zij deden dit door te laten zien dat ‘dun’ echt niet perfect is door bijvoorbeeld hun cellulitis te laten zien. Hiermee promootten zij algemene zelfliefde en lichaamsacceptatie. Maar, de body positivity beweging kwam tot stand voor die mensen die zich buitengesloten voelde in de maatschappij. Het nieuwe gebruik van de term leidde ertoe dat veel dikke mensen zich niet meer thuis voelden in de beweging. En dat is natuurlijk nooit de bedoeling geweest.

Lekker body positief

Ook in Nederland zijn er voorbeelden van het verkeerd gebruiken van het woord body positivity. Zo bracht het tijdschrift LINDA een editie uit met als titel ‘lekker body positief’. Linda de Mol stond zelf op de cover in haar bikini. Goed bedoeld natuurlijk, maar body positivity ligt toch net even anders. Linda de Mol is een slanke blanke vrouw die over het algemeen geaccepteerd zal worden door de maatschappij. Body positivity gaat juist over de mensen die zich door hun uiterlijk niet geaccepteerd voelen door de maatschappij. Slanke mensen zijn natuurlijk ook welkom in de community. Het gaat er alleen om dat iedereen weet waar de term vandaan komt, en dat het niet gezien wordt als een vluchtige trend.