Sprookjes als "Assepoester" en "Beauty and the Beast" zijn verteld en opnieuw verteld. Maar hoe maak je je eigen verhaal?

Hier zijn enkele draden van inspiratie voor het weven van fantastische verhalen, zoals verteld door de lens van de middenklasse fantasyroma.

Sprookjes beginnen vaak met gefluister en onzekerheden. Een vreemd monster leeft in een grot en verzamelt onvoorstelbare schatten. Een familievloek gaat eeuwen terug, zonder bekende oorzaak.


Een kenmerk van de meeste sprookjes is een vleugje magie. 

De magie kan ontzagwekkend zijn, zoals hoe de heks van dit verhaal het maanlicht van een meisje voedt en haar magische krachten geeft. Of het kan een meer afschuwelijke toon aannemen, zoals bij papieren vogels die iemand voor het leven kunnen littekenen. Maar het kan ook puur plezier zijn. 

Overweeg om verschillende kanten van het verhaal te laten zien.

De meeste sprookjes bevatten gevechten tussen goed en kwaad, waarbij de meest voorkomende combinatie een nobele prins/prinses is tegen een slechte heks/tovenaar. Het meisje dat de maan dronk is geen uitzondering, met de nadruk op personages die duidelijk worden gedefinieerd als helden of schurken.

Hoewel sprookjes voor volwassenen misschien meer morele dubbelzinnigheid bevatten, biedt het mogelijkheden om het verhaal vanuit verschillende hoeken te laten zien, goed en kwaad en de schakeringen daartussenin, als je personages in duidelijk gedefinieerde rollen hebt. Het verhaal van Barnhill gebruikt ten minste acht verschillende gezichtspunten vanuit verschillende rollen:

een verhalenverteller
Een oude heks
Een moerasmonster
Een babydraakje
een gekke vrouw
Een corrupte Grand Elder
Een verlaten meisje
Een goedhartige timmerman

De grillige verhalende stem van de auteur verbindt al deze contrasterende perspectieven samen tot een samenhangende verhalende quilt.